De titel verraad het al, dit album draait rond de tijdloze compositie “I love you Porgy” uit de opera Porgy and Bess uit 1935 van George Gershwin. De melodie, gebaseerd op vijf simpele noten die in het begin zijn te horen is onvergetelijk. Kunst is geen daad van creatie maar een ontdekkingsreis, deze stelling wordt vaak gelinkt aan de filosofie van Pablo Picasso en Wassily Kandinsky. Het geeft het geloof weer dat kunst geen creëren van iets nieuws uit het niets is, maar veel meer een proces van het ontdekken van iets dat al bestaat- in zichzelf, in het materiaal of in de wereld, kunst in deze betekenis, is een ontdekkingsreis. Dat is zeker het geval met de muziek op dit album, het gaat om het vinden van nieuwe schoonheid in bekende muziek (hoestekst). Behalve de initiatief nemers Atzco Kohashi op piano, en Tony Overwater op contrabas horen we Michael Moore op klarinet en altsaxofoon en Sebastiaan Kaptein op drums. Moore (1954) is Amerikaan maar woont sinds 1982 in Nederland en behoort tot de Amsterdamse jazzscene, hetzelfde geldt voor de Japanse pianiste Kohashi die ook resideert in Amsterdam.

Het album gaat van start met uiteraard “I love you Porgy” maar in een arrangement van Kohashi hetgeen ervoor zorgt dat dit niet klinkt als de zoveelste coverversie van deze klassieker maar een geheel eigen karakter kent. De melodie wordt langzaam uitgesponnen met lieflijke pianoklanken en bezwerend klarinetspel waar doorheen zich de contrabas beweegt, uitermate fraai. De heerlijke relaxte sfeer zet zich voort in “If you can keep me” van Atzko en Tony, ze keren nog een keer terug met ”If you can keep me II”. In “Chimes” van Tony horen we een verbluffend fraaie bassolo waarna een van de vier composities van Atzko volgt “By the river”, een verstild muzikaal landschap met een intrigerend pianoloopje en heerlijk spel van Michael op zijn klarinet. Het spannende “Meet you at F” is van de hand van Michael, sfeervol en uitdagend met verrassende effecten is de omschrijving. In “Bells” van Moore horen we hem met een fraaie solo op de klarinet.

Een van de hoogtepunten op dit geslaagde album is “Don’t drive me mad (Porgy Bop)”, een swingend vehikel waarin Michael los gaat op de altsax. In “Play pray” en “Keys” van Atzko is het genieten van haar warme en intieme spel in Play pray ondersteund door ijle klanken van Michael op klarinet, zo mogelijk nog indrukwekkender is haar solo in Keys, wat een fantastische pianist, een ware aanwinst voor de Nederlandse jazzscene ! Het album wordt afgesloten met een tweede versie van “I love you, Porgy”, ook hier uiteengerafeld door Atzko en Tony, heel indrukwekkend, ik heb nog nooit een fraaiere versie gehoord, absoluut hoogtepunt en een geslaagde uitsmijter van een heerlijk album.

Jan van Leersum.